~Rozdział speszjalny~

   Kiedy to usłyszałem, nie mogłem za nic w świecie uwierzyć. Byłem pewny, że Jessica wybierze Lysandra, a mi pozostanie pokój z Kastielem. Szczerze, nienawidziłem go z całego serca, ale cóż poradzić? Jeżeli spalibyśmy dodatkowo w jednym hotelowym pokoju, to któryś z nas na pewno rano byłby martwy. Ale stało się inaczej.
Tuż po wejściu do NASZEGO pokoju rzuciłem walizki w kąt, oparłem się o ścianę i schowałem twarz w dłoniach. Byłem w szoku. Ale uczucie szczęścia, które mnie teraz przepełniało było większe. Chciałem skakać pod sam sufit. Serce łomotało niespokojnie w mojej piersi, a po głowie tłukło mi się jedno pytanie: I co teraz? Na jej urodzinach w końcu zebrałem się na odwagę, żeby jej powiedzieć. Chciałem w końcu to z siebie wyrzucić. Wiem, to nieuczciwe, ona przecież jest z Lysandrem i nie ma opcji, żeby zwróciła na mnie swoją uwagę. Byłem dla niej jedynie przyjacielem, prawda? Udało mi się przekonać samego siebie do milczenia. Nie chcę psuć naszych relacji, jeżeli ona nie odwzajemni tych uczuć, a wiem, że tak będzie. Tylko, że teraz ona właśnie mnie wybrała. Nie Lysandra, tylko mnie. Dlaczego to zrobiła? Ze współczucia, żebym tylko nie był w pokoju z Kastielem, czy może jednak moje uczucia w końcu do niej dotarły? Mam zamiar się przekonać. Jeszcze nie mam pojęcia jak, ale to zrobię. I to jeszcze w ten tydzień. Sytuacja niezwykle nam sprzyja, gdyż jesteśmy razem w pokoju. Teraz tylko głęboki wdech na uspokojenie.
W tym momencie usłyszałem ciche skrzypnięcie drzwi i do pokoju weszła moja współlokatorka. Spojrzałem na nią. Miała lekko zaczerwienione policzki i zmieszany wyraz twarzy. Wyglądała tak niewinnie i słodko, że nie mogłem się powstrzymać.
- Jess, jesteś niesamowita! - krzyknąłem, bo już nie mogłem opanować swojej radości i dosłownie rzuciłem się na nią przytulając mocno. W moich ramionach wydawała się taka malutka i krucha. 
- Kentin dusisz mnie - usłyszałem. Podziałało to jak chluśnięcie wody w twarz. Natychmiast się odsunąłem.
- Ups, przepraszam - uśmiechnąłem się przepraszająco. Jessica spojrzała na mnie ciepłym wzrokiem. Chyba lekko się zamyśliła. Nie wiem, o czym myślała, ale to musiały być przyjemne myśli.
- Jessico, wszystko w porządku? - spytałem, próbując ją wyrwać z tego zamyślenia. Dziewczyna mrugnęła parę razy i zarumieniła się lekko. Bicie mojego serca znów przyspieszyło.
- Tak, wszystko okej - uśmiechnęła się - Obejrzyjmy pokój?
- No pewnie - odwzajemniłem uśmiech.
Zaraz potem do naszego pokoju bezczelnie wszedł Kastiel. Wyszedłem do łazienki, żeby móc nie patrzeć na ten jego obrzydliwy wyraz twarzy. Każda cząstka mojego ciała czuła do niego niechęć. Nienawidziłem go z całej duszy. Między innymi dlatego, że tak bardzo dobierał się do Jessici. Oparłem ręce o umywalkę i przepłukałem twarz parę razy wodą, by się trochę uspokoić. Zamknąłem oczy i pod powiekami automatycznie pojawiła mi się ta słodka zarumieniona twarzyczka. Chlusnąłem sobie jeszcze raz porządnie, żeby to odeszło. Niestety, jeżeli ona dalej będzie taka w stosunku do mnie, to niedługo nie będę mógł już się powstrzymać. A nie chcę tego. Bardzo lubię Lysandra i nie chcę sprawić mu zawodu. Któregoś dnia, kiedy Dake kręcił się koło niej, białowłosy podszedł do mnie na przewie i powiedział, żebym opiekował się Jess. Przyrzekłem mu wtedy, że za nic w świecie nie pozwolę zrobić jej krzywdy. Zaufał mi. I nie chcę go teraz zawieść. Jednak już nie wytrzymuję tego. Boję się, że któregoś dnia mogę zrobić coś bardzo głupiego. 
Zaraz po wyjściu tego debila z pokoju, Jessica dostała nagłego ataku śmiechu. W przeszłości to uwielbiałem. I do teraz to kocham. Ta dziewczyna potrafi się śmiać w najmniej oczekiwanej sytuacji, czym zawsze mnie zaskakiwała. Nawet nie wiem kiedy udzielił mi się ten jej nastrój. Nie wiem też, jak poduszka znalazła się w mojej ręce. Wiem tylko, że po całej wojnie byliśmy ledwo żywi. Moja przyjaciółka padła zmęczona na swoje łóżko obok okna i niemal natychmiast zasnęła. Westchnąłem ciężko i szybko pozbierałem porozrzucane poduszki. Kiedy już skończyłem, również chciałem się położyć, jednak nie mogąc się powstrzymać, spojrzałem na nią. Serce dosłownie chciało wyskoczyć z mojej piersi a oddech przyspieszył. Spała słodko i wyglądała teraz tak niewinnie i uroczo. Nie, nie mogłem. A jednak. Powoli zbliżyłem swoją twarz do jej i delikatnie musnąłem ustami jej ciepłych ust. Miałem wrażenie, że po całym ciele przeszedł mi prąd. Jessica sapnęła cicho i lekko drgnęła. Wstrzymałem oddech, ale na szczęście nie obudziła się. Pocałowałem ją ponownie tym razem dłużej. Tak bardzo tego pragnąłem. Ciepłe usta, delikatna, blada skóra, nierówny oddech, miękkie, jedwabiste włosy.. Wszystko. Chciałem mieć ją na własność. Na szczęście oprzytomniałem szybko. Oddaliłem się cicho od jej łóżka i delikatnie położyłem się obok na swoim. Zmęczenie przeszło jak ręką odjął. Leżałem tak, wpatrzony w sufit i zastanawiałem się, co ja do cholery robię. Muszę to wszystko przemyśleć. Było mi wstyd za to, co zrobiłem. Wykorzystałem sytuację. Nie jestem dość dobry, by móc nazwać siebie mężczyzną. Skuliłem się na łóżku i dręczony wyrzutami sumienia też powoli odpłynąłem w sen.

----------------------------------------------------------------------------

Witam, witam! Dziękuję wszystkim za prawie 85 tys. wyświetleń! Wielkie WOW dla was. Jesteście najlepsi. I dziękuję też za te motywujące komentarze!! To dzięki wam jeszcze mam siłę pisać i wymyślać nowe historie. A wierzcie mi, teraz naprawdę mam tak wiele pomysłów na fabułę.. Nie wiem, co mi się stało :D Mam nadzieję, że was nie zanudzę ^^

                                                 

A tutaj Jessica i Eric w wersji chibi. Pozdrawiam ciepło, trzymajcie się! ♥