Rozdział CX

    Lysander z tajemniczym uśmiechem na ustach złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę korytarza. Nie opierając się długo, poszłam za nim ciekawa co się stanie. Hotelowy korytarz w kolorze kremowym ciągnął się w nieskończoność. Nad nami wisiały przepiękne żyrandole, w które wlepiałam wzrok, gdy przechodziliśmy. Na samym końcu było wielkie okno. Białowłosy zatrzymał się przy którymś z drzwi i wyciągnął klucz.
- To tutaj - uśmiechnął się uroczo i otworzył drzwi do ciemnego pomieszczenia. Weszłam powoli starając się coś dojrzeć w tych ciemnościach i odruchowo szukając włącznika ze światłem. Nagle światło rozbłysło, a przysięgam że niczego oprócz pustej ściany nie dotknęłam. Mrugnęłam parę razy przyzwyczajając wzrok do światła i zamarłam w osłupieniu. Pokój był wielki! Na środku stała wielka, skórzana, czarna sofa z dużą ilością poduszek. Obok niej stało coś na kształt fotela, w kolorze białym. W rogu pokoju stało przepiękne, czarne pianino. Ale okna przykuły całą moją uwagę. Były one ogromne, praktycznie na całą ścianę. A widok zapierał dech w piersiach. Naprzeciwko nich wisiał ogromny telewizor, a po jego bokach porozstawiane półki z masą książek. Uroku temu pomieszczeniu dodawał też uroczy kominek. Odruchowo westchnęłam z zachwytu.
- Pięknie tu - szepnęłam ni to do siebie, ni do Lysandra - Ale co my tutaj robimy? - zdziwiona spojrzałam na niego.
Białowłosy delikatnie zamknął za nami białe drzwi i uśmiechnął się delikatnie.
- Ten pokój jest nasz - powiedział ciepło, patrząc mi prosto w oczy - Znam cię na tyle dobrze, że twój wybór Kentina jako współlokatora był przeze mnie przewidziany. Dlatego zarezerwowałem ten dodatkowy.
- Ale on musiał kosztować masę pieniędzy! - prawie krzyknęłam oszołomiona informacją, która jeszcze dobrze do mnie nie dotarła - Poza tym, mamy pokoje..
- Spokojnie Jessico - dotknął delikatnie mojego policzka - Możesz tutaj przychodzić kiedy tylko będziesz miała ochotę spędzić trochę czasu w samotności, lub ze mną - odruchowo spojrzał na półki wyładowane książkami. Wciąż miałam mieszane uczucia co do tego pomysłu, ale mimo wszystko cieszyłam się, że Lysander tak o mnie myśli. Poczułam przyjemne ciepło na sercu i uśmiechnęłam się mimowolnie.
- Dziękuję - odezwałam się po dłuższej chwili i spojrzałam na białowłosego z uśmiechem - Na pewno będę często tutaj przychodzić.
Lysander spojrzał na mnie z uśmiechem. Rozglądnęłam się jeszcze raz dokładnie po wielkim pokoju, jednak dłużej nie mogłam się powstrzymywać. Chciałam to zrobić, odkąd weszłam do pokoju chłopaków. Zagryzłam niepewnie wargi i spojrzałam w bok. To chyba normalne, że tego chcę, prawda? Nie mogąc dłużej znieść tego rozdzierającego uczucia, dosłownie rzuciłam się na wielką półkę z książkami. Białowłosy zaśmiał się cicho.
- Wiedziałem, że tak będzie - westchnął ciężko i podszedł do mnie. 
Rozsiadłam się wygodnie na białym fotelu obok kominka z wybraną przeze mnie książką i uśmiechnęłam się z rozleniwieniem. O tak, to było to, co lubiłam najbardziej. Zimowy wieczór, nastrojowy kominek, dobra książka i wygodny fotel. Brakowało mi jeszcze tylko jednej rzeczy...
- Mam coś dla ciebie - usłyszałam głęboki głos Lysandra za sobą i zaraz potem białowłosy położył coś na stoliku obok mnie. Spojrzałam w tą stronę i uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.
- Jesteś kochany - powiedziałam z rozczuleniem, patrząc na kremowy kubek z parującym kakaem wewnątrz. Słodki aromat napoju powoli rozchodził się po pomieszczeniu.
- Wiem o tym - uśmiechnął się rozsiadając wygodnie na sofie obok. 
Kiedy po jakimś czasie oderwałam się od wciągającej lektury, na zewnątrz powoli zaczęło ciemnieć. Przeciągnęłam się leniwie i spojrzałam na zaczytanego Lysandra. Lekko bolały mnie oczy, więc stwierdziłam, że na dzisiaj wystarczy. Mrugnęłam parę razy, by odpędzić od siebie zmęczenie i podeszłam do białowłosego.
- Jak tam? - spytałam, przyglądając się mu z uśmiechem. Chłopak z trudem oderwał wzrok i spojrzał na mnie.
- Ciężko się oderwać od fabuły - zaśmiał się melodyjnie i spojrzał za okno - Ile my tutaj siedzimy? 
- Nie wiem - odparłam zgodnie z prawdą, wzruszając ramionami - Myślę, że powinniśmy wrócić na dół. Pewnie reszta martwi się o nas - westchnęłam, podchodząc do okna. Kątem oka zauważyłam, jak białowłosy wyciąga telefon i coś pisze.
- Już się nie martwią - odparł z uśmiechem, odkładając urządzenie na stolik obok - Masz ochotę na jeszcze jedno kakao? 
- Nie, dziękuję - powiedziałam, nie odrywając wzroku od widoku za oknem. Był naprawdę piękny, ślicznie oświetlone stoki idealnie komponowały się z przydrożnymi hotelami i sporymi wypożyczalniami. 
Nagle poczułam, jak Lysander łapie mnie delikatnie w talii i przytula się do mnie. Przymknęłam oczy z uśmiechem, a białowłosy zaczął lekko kołysać mnie w swoich silnych ramionach. Przy nim zawsze czułam się taka.. bezpieczna i kochana. To naprawdę było wspaniałe uczucie. Po chwili Lys zaczął delikatnie całować mnie po szyi. Po plecach przebiegły mi dreszcze. Odchyliłam lekko głowę i oparłam się dłońmi o szybę. Nagle białowłosy wziął mnie z łatwością na ręce.
- Lys, co ty robisz? - uśmiechnęłam się, wtulając policzek w jego tors. 
- Staram się tobą w końcu nacieszyć - powiedział miękkim, zmysłowym tonem włączając muzykę. W tle zaczęły lecieć subtelne, ciche nuty piosenki "9 Crimes", którą kojarzyłam z "Sali Samobójców". 
Po chwili poczułam, jak chłopak kładzie mnie powoli na kanapę. Spojrzałam ze zdziwieniem w jego ciepłe oczy i poczułam jak oblewa mnie fala spokoju. Lysander zbliżył swoją twarz do mojej i powoli dotknął ustami moich ust. Po chwili zaczął żarliwiej mnie całować. Byłam tak oszołomiona jego nagłym przypływem uczuć, że z początku nie wiedziałam co się wokół mnie dzieje. Ale zaraz wszystko do mnie dotarło. Przymknęłam oczy i oddałam się całkowicie ciepłym i delikatnym dłoniom białowłosego, które powoli błądziły po moim ciele. Wiedziałam, że przy nim mogę być bezpieczna. Wplotłam palce w jego miękkie, białe włosy i spojrzałam w dwukolorowe oczy wpatrzone we mnie z miłością.
Uśmiechnęłam się.

*Piosenka, która leciała w pokoju Lysa I Jessici jest pierwszą, która włącza się u mnie na blogu*